Soms heb je het gevoel dat je al heel lang tegen de stroom in aan het zwemmen bent. Het is niet makkelijk en soms lijkt het of je er niet tegenin komt. Toch kom je elke keer een stukje verder en zie je een mooie waterlelie of een kwakende kikker die je op dat moment vrolijk maakt. En ondertussen zijn al die kleine stukjes vooruit samen een grote stap vooruit geworden op de weg omhoog. Alleen heb je dat niet altijd in de gaten. Want je bent te druk met het volgende stukje en het zoeken naar houvast. Totdat je wordt gewezen op je afgelegde weg, je kijkt om en ziet het enorme uitzicht met in de verte je beginpunt.
Zo kwam ik dus vandaag iemand tegen waar ik vorig jaar een poosje mee opgetrokken heb, we zaten in hetzelfde schuitje laten we maar zeggen. De professionals geven het een mooie naam: een depressie. En zo’n matig of ernstig lagedrukgebied gaat je niet in de koude kleren zitten moet je weten. En je bent er ook niet ff met een weekje vanaf.
Maar als ik nu omkijk dan zie ik langs mijn weg de lieve mensen die er voor me waren. Maar ook die vrolijke tekeningen die ik gemaakt heb en alle mooie en lieve reacties die ik daarop van jullie krijg. Samen vormen al die dingen die nieuwe groene plukjes langs mijn pad omhoog en daar ben ik enorm dankbaar voor.
Want als je het verdriet in andermans ogen ziet, de wanhoop, de strijd die nog lang niet gestreden is en het gemis van dat jonge groen, die nieuwe start. Dan merk je pas echt hoeveel je gewonnen hebt. En vandaag heb ik dat gezien. En wat zou ik graag een plukje jong groen planten op haar weg….
5 Responses to Kleine stukjes jong groen….